►► ခဏေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ...
မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ၾကည့္လိုက္တိုင္း
ေနရာေဟာင္းကို ေရာက္ေရာက္သြားတယ္
အဲဒီမွာ
ဂ်ာနယ္ေတြနဲ႔ လက္ၻရည္ဆိုင္ရိွတယ္
မိသားစုနဲ႔ ထမင္း၀ိုင္းေတြရိွတယ္
သာႆနာနဲ႔ ဂရုဏာရိွတယ္
လူထုနဲ႔ ေဒၚစုရိွတယ္
ေတာင္ေတြရိွသလို ေထာင္ေတြလည္းရိွတယ္
အနာမက်က္ေသးတဲ့ ၿမိဳ႕ျပက မလွတလွၿပံဳးၿပံဳးျပတတ္တယ္။
►► မ်က္လံုးေတြျပန္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
စကတ္တိုယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ စီးပြားေရးသမားေတြ
က်ည္ဆံရထားနဲ႔ လူ႔အတၱညေတြ
ဘာသာမဲ့နဲ႔ နည္းပညာသမားဆိုသူေတြ
ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းနဲ႔ အေပးအယူတည့္တဲ့ ဒီကြ်န္းက
သတၱဳအနီေရာင္ ေတာက္လို႔ ...
►► ဟိုလူေတြေတာ့ ျပန္သြားၿပီတဲ့
ဒီလူေတြေတာ့ ျပန္ေတာ့မယ္တဲ့
ၾကားေနက် ႏိုင္ငံသားခံယူမႈေတြေတာင္ တိတ္သြားတယ္။
►► ခင္ဗ်ားတို႔ေရာ မျပန္ခ်င္ဘူးလားတဲ့ ...
ေမးခြန္းကိုက အမွားႀကီး ...
►►►► ထြက္လာကတည္းက ျပန္ဖို႔
သင္ယူကတည္းက ျပန္ပို႔ခ်ဖို႔
ရလာကတည္းက ျပန္မွ်ေ၀ဖို႔
စိုက္ပ်ဳိးကတည္းက ရိတ္သိမ္းဖို႔မဟုတ္လား
►► ႏိုင္ငံေရးလား၊ စီးပြားေရးလား၊ လူမႈေရးလား၊
ခင္ဗ်ား ပါခ်င္လည္းပါ မပါလည္းေန
မိသားစုညစာဝိုင္းမွာ ပါသင့္တယ္ထင္ရင္ပဲ
ဒီမွာ... ခင္ဗ်ားျပန္လို႔ရၿပီ။
ကမာၻစိုးမင္း
Credit - ကမာၻစိုးမင္း
No comments:
Post a Comment